Hmm... Wystawa problemowa

Im obiekt lub działanie gorzej wpisuje się w wyznaczone ramy, tym bardziej intryguje i skłania do uzewnętrznienia refleksji na swój temat. Obiektem muzealnym stają się przedmioty wykorzystywane w performances i happeningach. Ich rangę wyznacza wartościujący akt przypisania do obszaru sztuki. W praktyce oznacza to decyzje kuratora lub krytyka, rzadziej artysty.

W polu sztuki (zwłaszcza współczesnej) spotykają się przeciwstawne postulaty. Z jednej strony wymaga się jasności sztuki, czyli powrotu do klarownych zasad i ram, z drugiej sugeruje się konieczność podciągnięcia, czy też wciągnięcia widza, do obecnego, nie upraszczanego dyskursu sztuki. Przedmiotem zabiegów powinna więc stać się sztuka lub widz. Młodzi artyści zajmują dziś stanowisko obserwatorów tak przestrzeni publicznej, społecznej, jak i indywidualnej. Obserwują. Nie myślą o sobie jako o kimś panującym nad sytuacją, nie stawiają się w pozycji demiurga-kreatora.

W tak skomplikowanej sytuacji otwarte pozostaje pytanie o artystę, widza i ich wspólną relację.

Proponowana przez nas wystawa nie jest propozycją rozwiązania problemów, z jakimi boryka się sztuka. To raczej badanie przeprowadzane na artystach i widzach galerii. Obiekty nie będą objaśniane przez podpisy, zostaną jedynie ponumerowane. Będą to zarówno dzieła łatwo wpisujące się w ramy wyodrębnionych gatunków artystycznych, jak i te oparte na przedmiotach gotowych czy filmy found footage.

Planujemy także ankietę, w której artyści sformułują swoje zdanie na temat ich własnej wizji widza. Te wypowiedzi umieszczone przed wejściem na wystawę stworzą obraz odbiorcy projektowanego przez twórców. Widzowie zaś sami zdecydują o tym, co ich zdaniem zasługuje na miano sztuki. Na przygotowanych wcześniej kartkach, lub w inny sposób oznaczą, które obiekty uznają za dzieła sztuki. W ten sposób przynajmniej częściowo zrealizowane zostanie przewrotne hasło Beuysa - „Jeder ein Künstler”. O randze obiektów zdecyduje intuicja widzów.

Patrzy na rów i na głazy,

Otrze pot na licu zbladłem,

I kiwnie głową trzy razy,

Jakby chciał mówić: już zgadłem.

Adam Mickiewicz, Rybka

Zaproponowana formuła wystawy uniemożliwi widzowi konformistyczne potraktowanie dzieł, do czego zachęcają zazwyczaj tradycyjne ekspozycje, często dodające sobie splendoru poprzez rangę instytucji.

kuratorzy: Anna Łazar i Karol Sienkiewicz

Galeria Arsenał, ul. A. Mickiewicza 2, 15-222 Białystok; otwarcie wystawy w piątek 13 kwietnia 2007 o godz. 18.00, wystawa czynna do 13 maja 2007