Ten Years After - Suwałki

Udostępnij

kategoria: koncerty

Wszystko zaczęło się w 1962 roku, gdy w okolicach miast Nottingham i Mansfield powstał zespół znany początkowo jako The Jaybirds.

Choć nazwa i skład zespołu zmieniały się kilkakrotnie, ostatecznie do historii przeszedł szyld Ten Years After, ukonstytuowany w 1966 roku po tym, jak o składzie i kształcie zespołu zaczęli decydować Alvin Lee i Leo Lyons. Nazwę podobno wybrano na cześć Elvisa Presley'a, którego Lee jest wielkim idolem (zespół chciał w ten sposób uhonorowa dokonania Króla sprzed dokładnie dekady - z roku 1956).

Pierwszy hit, I'm Going Home, pojawił się w 1968 roku. Rok pózniej kolejny (Hear Me Calling), a po kolejnych 12 miesiącach miał miejsce przełomowy występ na legendarnym festiwalu w Woodstock. Wtedy stanęły otworem drzwi do amerykańskiej kariery. TYA zagrali szereg renomowanych koncertów: na festiwalach (Newport Jazz Festival, The 1970 Isle of Wight Festival) i w kultowych salach (Madison Square Garden w Nowym Jorku). Dobra passa trwała też w rodzinnej Anglii, gdzie również koncertowali z dużym powodzeniem (m.in. w Royal Albert Hall w Londynie), a utwór Love Like a Man znalazł się na singlowej liście przebojów.

Rok 1974 to kolejny przełom w historii grupy, tym razem jednak niezbyt pomyślny: została podjęta decyzja o zakończeniu działalności. Po dziewięciu latach nastąpiła pierwsza z trzech reaktywacji. W 1989 ukazał się nawet album "About Time", jednak nigdy nie doszło do długofalowego odrodzenia TYA w oryginalnym składzie. Alvin Lee poświęcił się karierze solowej, natomiast pozostali członkowie zespołu, po zrekrutowaniu młodego gitarzysty i wokalisty o nazwisku Joe Gooch w 2003 roku, z powodzeniem grają pod szyldem Ten Years After. To właśnie z Goochem w 2004 roku nagrali album o symbolicznym tytule "Now" ("Teraz"). Rok pózniej ukazała się podwójna koncertowa płyta "Roadworks", a obecnie podobno trwają prace nad DVD zespołu.
Ten Years After 2008, fot. Andrzej Matysik

Leo Lyons - gitara basowa
Chick Churchill - instrumenty klawiszowe
Ric Lee - perkusja
Joe Gooch - gitara i vocal

Dyskografia: "Ten Years After" (1967), "Undead" (1968), "Stonedhenge" (1969), "Ssssh" (1969), "Cricklewood Green" (1970), "Watt" (1970), "A Space In Time" (1971), "Alvin Lee And Company" (1972), "Rock & Roll Music To The World" (1972), "Recorded Live" (podwójna płyta/1973), "Positive Vibrations" (1974), "About Time" (1989), "Live At The Fillmore East 1970" (podwójny album live/2001), "Now" (2004), "Roadworks" (podwójny album live / 2005), "Evolution" (2008)

Kompilacje: "Double Deluxe" (1970), "Ten Years After" (1971), "Classic Performances" (1976), "Goin' Home" (1977), "Greatest Hits" (1977), "Profile" (1979), "Ten Years After" (1980), "Timewarps" (1983), "The Collection" (1985), "At Their Peak" (1987), "Universal Music Co." (Classic Rock Gold - podwójna płyta/1987), "Portfolio" (1988), "The Collection" (1991), "Essential" (1991), "Pure Blues" (1995), "I'm Going Home" (1996), "Premium Gold Collection" (1998), "The Best of" (2000), "Very Best Ten Years After Album Ever" (2001), "Ten Years After Anthology" (2002)

Suwałki Blues Festival

ostatnia zmiana: 2009-06-08